Weromrop.frl - útstjoerings

We folgje trije Fryske muzikanten dy't letterlik yn it skaad stean. Se begeliede artysten of sitte yn de band dy't de muzyk fan de musical fersoarget. Peter van der Zwaag begeliedt tal fan artysten op it Amsterdams Kleinkunst Festival. Hy tinkt net oan wat er spilet mar hâldt it totaalprodukt foar eagen. Sybolt Kamstra wurket as drummer by Van den Ende, hy sit by de musical Mamma Mia yn de orkestbak, ûnder it toaniel. En pianiste Clara Rullmann wie earder 10 jier ferbûn oan it Jorwerter iepenloftspul, no begeliedt se de musical Alleen op de wereld.

Johan Veenstra skriuwt yn syn memmetaal, it Stellingwarfs. Dêr fertelt er oer en we sjogge him op paad as ferhaleferteller, by de Fryske Krite yn Amersfoort. Jierren hie er de kollum 'Stikelstokkies' en dy sprekt er yn foar in cd. We sjogge by syn âlderlik hûs yn Nijeholtpea en hy fertelt oer syn wurk en libben en de noed oer it ferdwinen fan syn taal. Keramist Peter Hiemstra hat kontakt mei de skriuwer om't er it Stellingwarfs ek yn syn wurk brûke wol.

Yn de jierren fyftich wie de strip oer kapitein Rob fan Pieter Kuhn hiel populêr. De tekener makke 73 dielen en gie geregeld nei Skylge om dêr te wurkjen, it eilân spilet yn ferskate dielen in haadrol. De trije dochters fan Kuhn fertelle oer har heit en we sjogge nei de ynfloed fan de strip op it eilân en de eilanners. Ek de opkomst fan it toerisme nei de oarloch komt oan bod, de earste campings en hotels en de groei fan de fearboaten.

De term 'supermerk fan wolwêzen en gelok' komt fan de baas fan it nije projekt Skewiel yn de Trynwâlden. Fersoargingshûs Heemstra State yn Oentsjerk is sloopt en der is nijbou mei apparteminten kaam. Bewenners kinne dêr soarch krije mar binne 'eigener fan eigen problemen.' Dy nije oanpak hâldt yn dat sjoen wurdt wat de boarger sels noch kin en wat de soarch dêroan taheakje kin. Minsken wenje langer selsstannich en krije soarch oan hûs, troch ferskate doarpsteams en saneamde omtinkers. Ek is der in soarchstipepunt, in berne-opfang, fysio en sels in hingplak foar jeugd.

Yn 1926 iepene yn Sumar it earste destruksjebedriuw fan Nederlân: NTF (Nederlandshe Thermochemische Fabrieken). It bedriuw krige yn de rin fan de jierren oar wurk en oare nammen, fan Rendac nei Sonac. Earder ferwurke it bedriuw kadavers, no is dat saneamd 'categorie 3'-materiaal lykas bonken, hûden en fearren. Yn in Twadde Keamerkommisje wurdt praat oer de kosten, de minister wol de jierlikse bydrage ynlûke. Der is noed oer falliseminten en it yllegaal dumpen fan dea fee.